شعر مهاجرتی از وارسان شایر
وارسان شایر شاعر و نویسنده اهل سومالی است که سال 1988 در کنیا به دنیا آمد. شایر در نه سالگی همراه با خانوادهاش به بریتانیا مهاجرت کرد و از سال 2015 تاکنون در لس آنجلس آمریکا مستقر شده است. شایر در سال 2013 برنده جایزه بهترین شاعر آفریقایی دانشگاه برونل لندن شد. بسیاری از شعرهای او در مورد مهاجرت و دوری از وطن هستند.
شعرهای وارسان شایر در مورد تجربیات خودش یا افرادی است که تجربیاتی مشابه با او دارند. شخصیت اول آثار ادبی شایر مهاجران و پناهندگان و افراد به حاشیه رانده شده جامعه هستند. یکی از معروفترین شعرهای او «گفتگوهایی در باره خانه (در یک مرکز استرداد)» نام دارد. مصرع اول این شعر مهاجرتی به یک شعار معروف تبدیل شده است. شعاری که درد و رنج پناهجویان را بازتاب میدهد.
وارسان شایر این شعر مهاجرتی را سال ۲۰۰۹ در ۲۱ سالگی سرود. او گفته است که ایده این شعر وقتی به ذهنش رسید که سفارتخانه متروکه سومالی در رم را دید. سفارتخانهای که محل زندگی گروهی از پناهندگان سومالیایی شده بود و شب قبل از آن یک نفر از این مهاجران با پریدن از ساختمان خودکشی کرده بود.
بخشی از شعر «گفتگوهایی درباره خانه» وارسان شایر
هیچکس خانهاش را رها نمیکند مگر اینکه خانه دهان کوسه باشد
شما فقط وقتی از خانه میروید که خانه به شما اجازه ماندن ندهد
….
هیچکس خانه را رها نمیکند مگر اینکه خانه دنبالش کند
زیر پایتان را آتش بزند
خون را در شکمتان داغ کند
…
هیچکس خانه را رها نمیکند مگر اینکه خانه صدای شیرینی در گوشتان باشد که میگوید:
رهایم کن
همین حالا از من فرار کن
من نمیدانم به چه چیزی تبدیل خواهم شد
اما میدانم که هرجایی امنتر از اینجاست

وبسایت موسسه راهی با معرفی آثار ادبی و هنری مرتبط با مهاجرت سعی دارد روزنهای برای محققان فراهم کند تا به نگاه عمیقتر و نقد علمی مهاجرت بپردازند. برای بهرهمندی از مشاوره تخصصی کارشناسان حقوق مهاجرت ما کافیست فرم درخواست مشاوره رایگان را در وبسایت ما تکمیل کنید تا کارشناسان ما با شما تماس بگیرند.
شاید این مطالب هم برای شما جذاب باشد: