تصاویر مهاجران: دوروتیا لنگ تصویرگر رنج‌های فرازمانی
توسط
تصاویر مهاجران و پناهندگان همواره یکی از سوژه‌های محبوب عکاسان خبری و اجتماعی بوده‌است. در این متن عکس‌های مهاجرتی دوروتیا لنگ عکاس آمریکایی از واقعه بازداشت گروهی مهاجران ژاپنی در آمریکا در دوران جنگ جهانی دوم را بررسی می‌کنیم.
دوروتیا لنگ: شکار زیبایی در دل ویرانی
دوروتیا لنگ عکاس مستند و خبری تاثیرگذار آمریکایی بود. شهرت او بیشتر با تصاویری به دست آمد که از دوره رکود بزرگ دهه ۱۹۳۰ آمریکا و پیامدهای جنگ جهانی دوم بر جامعه آمریکا تهیه کرد.
دوروتیا سال ۱۸۹۵ در خانواده‌ای از نسل دوم مهاجران آلمانی در نیوجرسی متولد شد. در هفت سالگی به بیماری فلج اطفال مبتلا شد. به همین دلیل تا آخر عمرش لنگ می زد و پای راستش روی زمین کشیده می شد. آن بیماری باعث شد برای مردمی که شرایط خارج از اراده‌شان آنها را از پا انداخته بود، دلسوزی کند. وقتی برای عکس گرفتن از مردم می‌رفت، خیلی آهسته قدم برمی‌داشت و مردم بلافاصله می‌فهمیدند که لنگ می‌زند. همین به او کمک می‌کرد که خیلی زود با سوژه‌های عکسهایش ارتباط برقرار کند.
در دوازده سالگی پدر دوروتیا خانواده را رها کرد و او بعدها نام خانوادگی پدرش را از اسم خود حذف کرد. دوروتیا در دانشگاه کلمبیا در رشته عکاسی درس خواند و شاگرد کلارنس هادوسن وایت عکاس صاحب سبک آمریکایی بود. او در ۲۵ سالگی با مینارد دیکسون نقاش شناخته شده ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد.
دوروتیا در دهه ۱۹۲۰ توانست استودیویی در سان فرانسیسکو برای خود تهیه کند. او در ابتدای شروع به کار حرفه‌ای خود بیشتر به عنوان یک عکاس تجاری فعال بود و از هنرمندان، قشرمرفه و روشنفکر عکاسی می‌کرد.
دوروتیا می‌خواست قابلیت‌های عکاسی را تا سرحد محدودیت‌هایش کشف کند. یکی از فانتزی‌هایش گرفتن تکه‌ای از آذرخش بود. الیزابت پارتریج نوه دوروتیا کتابی که در مورد زندگینامه مادربزرگش نوشته را با این عنوان منتشر کرده است: «دوروتیا لنگ: تکه‌ای از آذرخش را به چنگ بیاور»
مادر مهاجر: استعاره‌ای فرازمانی از رنج بشری
با شروع رکود بزرگ آمریکا و سقوط بازار سهام در سال ۱۹۲۹ دوران تازه‌ای در تاریخ آمریکا شروع شد. این بحران بزرگ زندگی حرفه‌ای و هنری دوروتیا را هم متحول کرد. او عکاسی استودیویی را به تدریج کنار گذاشت و با دوربینش وارد کوچه و خیابان شد.
آنچه دوروتیا لنگ را به شهرت رساند همین عکس‌های جان‌دار او از آوارگان و مهاجران آمریکایی در دوران رکود اقتصادی بزرگ بود. در آن دوران حدود ۱۴ میلیون نفر بیکار شدند و بدون آنکه جایی برای زندگی و غذایی برای خوردن داشته باشند در کشور آواره شدند. لنگ با دوربین خود در شهرهای مختلف کالیفرنیا می‌گشت و رنج و درد این آوارگان را به تصویر می‌کشید. دوروتیا از دوربین خود به عنوان یک ابزار سیاسی استفاده کرد و شروع به عکاسی از نابرابریهای اجتماعی کرد. تظاهرات و اعتصابات آن دوران در عکس‌های او نمود پیدا کرد و تصاویر تاثیرگذار او تا حدودی به بهبود وضعیت آوارگان و مهاجران کمک کرد.
معروفترین تصویر او در این دوران «مادر مهاجر» نام داشت. تصویری که آن را «استعاره‌ای فرازمانی از رنج بشری» لقب داده‌اند. در کتابخانه کنگره آمریکا در توصیف تصویر مادر مهاجر آمده است: «نخود جمع‌کنی بی‌بضاعت در کالیفرنیا، مادر هفت فرزند، سی و دو ساله، نیمپو، کالیفرنیا».
فلورانس اونز تامسون مادری بود که در عکس مشهور دوروتیا به عنوان سوژه قرار گرفت و به مشهورترین چهره و نماد فقر شدید دوران رکود بزرگ در تاریخ امریکا بدل شد. این عکس آنقدر مورد توجه عمومی قرار گرفت که دولت فدرال آمریکا حدود ده تن مواد غذایی به اردوگاهی که فلورانس و بچه‌‌هایش در آن بودند ارسال کرد.
دوروتیا لنگ پس از جدایی از همسر اولش با پیتر شوستر تیلور استاد اقتصاد دانشگاه کالیفرنیا ازدواج کرد. این پیوند به هر دو آنها کمک فراوانی کرد. دوروتا به کمک شوهرش در زمینه های اجتماعی و سیاسی به دانش بیشتری دست یافت. آنها با کمک یکدیگر توانستند فقر و استثمار کارگران خرده‌پا و مهاجر را به صورت مستند به تصویر بکشند. در این دوران آثار لنگ متمرکز بر ثبت شرایط سخت زندگی کارگران خرده‌پا، خانواده‌های بدون مزرعه و کارگران مهاجر شد.
دوروتیا برای عکاسی به خارج از آمریکا هم سفر کرد. او در ژاپن، کره، اندونزی، هند، کامبوج و ویتنام هم کار عکاسی کرد. بعد از آن به خاورمیانه رفت و بهترین عکسهایش را در مصر گرفت. کاری که می کرد این بود که واقعیات آنجا را دقیقاً به تصویر می‌کشید. در عکسهایش بازارهای زیبا و مزرعه‌هایی که کشاورزان در آن مشغول به کارند را می‌بینیم.
وبسایت راهی با معرفی آثار ادبی و هنری مرتبط با مهاجرت سعی دارد روزنه‌ای برای محققان فراهم کند تا به نگاه عمیق‌تر و نقد علمی مهاجرت بپردازند. برای بهره مندی از مشاوره تخصصی کارشناسان حقوق مهاجرت ما کافیست فرم درخواست مشاوره رایگان را در وبسایت ما تکمیل کنید تا کارشناسان ما با شما تماس بگیرند.
مهاجران ژاپنی در کمپ
آیا می‌توانید باور کنید که بیش از صد هزار نفر بدون اینکه هیچ خطایی مرتکب شده باشند در بازداشتگاه محبوس شوند؟ آن‌هم در کشوری که خود را مهد آزادی‌های فردی می‌داند!
وقتی ژاپن در سال ۱۹۴۱ با بمباران پرل هاربر جنگ علیه آمریکا را آغاز کرد، دولت آمریکا بیش از صد هزار ژاپنی مقیم در آمریکا را به بازداشتگاه فرستاد. ۶۲ درصد این زندانیان شهروند آمریکا بودند، آنها تابعیت آمریکایی داشتند اما فقط به دلیل تبار ژاپنی خود به بازداشتگاه فرستاده می‌شدند. فرانکلین دلانور روزولت رئیس‌جمهور آمریکا در یک فرمان اجرایی به همه ژاپنی‌ها اعلام کرد خود را برای اسکان اجباری در بازداشتگاه‌ها معرفی کنند.
دولت آمریکا برای توجیه اینکه این برنامه به صورت موقت اجرا می‌شود از عکاسان دعوت به مستندسازی این اتفاق کرد. دوروتیا لنگ یکی از این عکاسان بود و تعدادی از بهترین عکس‌های دوروتیا به این دوران مربوط می‌شود. در تصاویر او از مهاجران ژاپنی مقیم آمریکا حس انتظار و سرگردانی و بلاتکلیفی را می‌بینیم. تصاویری که دوروتیا از کودکان ژاپنی در حال اجرای مراسم سوگند وفاداری به آمریکا ثبت کرده‌است بخش جالبی از کار او این دوران است. در این عکس‌ها وضعیت تناقض‌آمیز محکوم کردن افراد به مجازات بدون اینکه جرمی مرتکب شده باشند به بهترین شکل بازتاب یافته است.
مقامات دولتی که متوجه دلالتهای ضمنی تصاویر دوروتیا شده بودند اکثر عکس‌های او از مهاجران ژاپنی را توقیف کردند. این عکس‌ها برای تمام دوران جنگ جهانی دوم توقیف شده و اجازه انتشار نیافتند.
بنظر شما چه چیزهایی در تصاویر وجود دارد که برای مقامات دولتی نامناسب بنظر رسیده؟ آنها چه حسی را به مخاطب منتقل می‌کردند که با سیاست‌های دولتی ناسازگار بوده است؟
شاید مطالعه این مطالب هم برای شما جذاب باشد:
